الزام دوگانه

      امشب یه فیلم نامه می نویسم. داستانش اوایل اسفند به سرم زد و همون موقع ها برای ممد تعریفش کردم. من از تعریف کردن استفاده می کنم تا ایده م یادم بمونه. اما تا امروز در حد ایده مونده بود. امشب میخوا الزام دوگانه...

   فیلم انتهای شب شروغ میشه و آخر فیلم، وقتی ساحل تنها توی ماشینه صبح شده. این یه بازه زمانی دو سه ساعته میشه پس طبعن توی یکربع بیست دقیقه فیلم ما قراره از مقدار زیادیش بپریم و کات بزنیم. این که چرا این ساعت بیرونن، شاید چون آریا نمی تونه تنهایی این شب رو بگذرونه. یا شاید همینطوری. رنگای آسمون تو اون ساعت رو دوست دارم.

   

الزام دوگانه...

بی‌عشق و بی‌زندگی سخن از عشق و زندگی چگونه به میان آورده‌ام؟
 

الزام دوگانه...

  آخرین بند، بند نافم بود که بریدن. بعدش، با انتزاع یه چیزی برای خودم ساختم. بند، یه چیزی بیرون از من به بیرون توعه. هیچ بندی نیست، اون بیرون چیزی نیست. مادرم رو به خاطر یک بند دوست ندارم. بحث خط نوری که از من به تو وصل بود نیست. تلاش بی فایده ای بود این ارتباطی که سعی می کردم بین آدم ها برقرار کنم؛ ارتباطی که خیلی درونی تر از خط هاییه که مارو از بیرون به هم وصل می کنه.

الزام دوگانه...